Prolog

W pewnym momencie uświadamiamy sobie że wszystko co kiedyś mieliśmy przepadnie. Dorastamy zmieniamy się. Podejmujemy decyzje o naszym życiu chcąc jak najlepiej, tylko nie zawsze te decyzje są właściwe. Czy odejście, było? Czy zrezygnowanie z tego wszystkiego było dobre?

Nigdy nie przypuszczałabym że wszystko może zmienić się w tak krótkim czasie. Utrata osoby, która była ze mną od początku, przy której wychowywałam się, odeszła. Śmierć pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie, dopada z zaskoczenia. Nie można sie jej spodziewać. Ale on najwyraźniej wiedział że jego koniec jest już bliski.

Wydawało mi się ze wiem wystarczająco o mojej rodzinie. Okazało się że nie wiem nic. Z każdym kolejnym dniem, dowiadywałam się więcej i więcej. Można powiedzieć że gdyby nie śmierć ojca,  nadal żyłabym w kłamstwie. Wszystkie tajemnice które skrywane były przede mną przez całe moje życie wyszyły na jaw w ciągu dwóch miesięcy.

To nie bywałe jak tak w krótkim czasie można zrujnować komuś życie.

W chwili gdy go ujrzałam, wiedziałam że nie jest typem grzecznego chłopca. Ta jego tajemnicza aura która tylko ciągnęła mnie bardziej w jego stronę. Wszystko w nim było pociągające. Czarujący uśmiech i ten błysk w jego oczach sprawiał że wyglądał tak niewinnie. Te latające iskry które widziałam za każdym razem gdy się uśmiechał.  Jak ktoś zły może wyglądać jak anioł gdy tylko się uśmiechnie? Nieistotne dla mnie było co powiedział lub zrobił. Przyciągał mnie do siebie jakby za pomocą niewidzialnej nici. To w jaki sposób mnie pragnął. Każde czułe słówko w które tak naiwnie wierzyłam. Kiedy mówił że mnie potrzebuje.. kłamał?

„– Mówiłaś że mnie kochasz. Teraz to czas przeszły?”

Mimo wszystko nie żałuje że go spotkałam. Nie żałuje ani jednej spędzonej z nim chwili bo nie powinno się żałować, chwil w których byłeś choć przez chwile szczęśliwy.

Był typem ryzyka które powinno wywołać odruch ucieczki ale cząstka mnie po prostu wiedziała, że nawet gdybym chciała, nie zaszłabym daleko.

Jednak myślę że najgorszą częścią tego wszystkiego nie było to że straciłam jego.

Tylko to że zgubiłam siebie. 

***

No cześć. Na razie tylko prolog ale mam nadzieje że sie podobał :)

Wygląd bloga na razie jest bardzo do dupy ale to ulegnie zmianie w najbliższych dniach. 

Po prawej macie zakładki. Nie ma informowanych jako że nie wiem czy ktoś bedzie to chciał czytać a jeśli ktoś taki będzie niech napisze tu lub na tt a dodam.

Licze na szczere komentarze. Wasza @ilymyJustin